Światowej sławy malarz, grafik, ilustrator. Zajmował się rysunkiem, plakatem, ilustracją prasową, projektowaniem książek, scenografią teatralną, filmem i fotografią. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1966-1968) oraz Architektury Wnętrz i Grafiki Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku oraz Wydziału Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Henryka Tomaszewskiego (1968-1970). Jako student warszawskiej ASP publikował swe czarno-białe rysunki satyryczne w miesięczniku „Polska” oraz w tygodnikach „Szpilki” i „Kultura”.
Lata 1970-1972 spędził w Londynie, gdzie współpracował z pismami undergroundu „OZ”, „Ink”oraz ,”Frendz”, „Time Out”, „My Fair”, „Game”. Po powrocie do Polski nawiązał kontakty z elitą literacką i artystyczną ówczesnej Warszawy (m.in. Jonasz Kofta, kabaret Pod Egidą, Salon Niezależnych). Ponownie podjął współpracę ze „Szpilkami” i to właśnie tam co tydzień pojawiał się kontestujący rzeczywistość ptak Dudi – alter ego swego hippisującego twórcy. Stale współpracował wówczas z „Literaturą”, „Kulisami'”,
„Polityką” i „Radarem”, rysował także dla „Ty i Ja”, „Przekroju”. W 1977 Artysta zamieszkał w Nowym Jorku. Tam podjął współpracę z takimi dziennikami i magazynami, jak: „The Atlantic Monthly”, „The Boston Globe”, „Newsweek”, „The New York Times”, „Playboy”, „The Rolling Stone”, „Vanity Fair”, „The Washington Post”, „Time”, a także prestiżowymi wydawnictwami książkowymi. Równocześnie publikował swe prace w wielu gazetach i czasopismach europejskich. Wykonywał także prace projektowe, m.in. dla AT&T, Condé Nast, IBM, Deutsche Telekom, Royal Bank of Scotland. W 1981 roku Dudziński został pedagogiem na Wydziale Ilustracji w Parsons School of Design w Nowym Jorku.
Na przełomie lat 80. i 90. pojawił się w twórczości Dudzińskiego drugi – po Dudim – sławny jego stwór: Pokrak, lapidarnie opisany słowami: „kulka na nóżkach z owadzimi oczami” (Johnangus Mackay). Początkowo Pokrak był motywem obrazów, ale od 1992 roku na 6 lat zagościł na łamach „Tygodnika Powszechnego”, w którym Dudziński otrzymał stałą rubrykę na cotygodniowe satyryczne mini-felietony.
W latach 2002 − 2006 wykładał na Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych i Nowych Mediów w Warszawie. W 2008 roku TVP 2 pokazała film dokumentalny „Dudi”, w reżyserii Małgorzaty Łupiny, ukazujący sylwetkę i działalność artystyczną Andrzeja Dudzińskiego.
Dudziński był laureatem wielu prestiżowych nagród, przyznawanych w kraju i za granicą m.in. przez Międzynarodowe Targi Książki w Berlinie, Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, Society of Newspaper Design, The Arts Directors Club of New York, Society of Illustrators, The American Institute of Graphic Arts, London Advertising Awards Committee.
Wystawy indywidualne artysty miały m.in. miejsce w Warszawie, Łodzi, Gdańsku, Krakowie, Szczecinie, Legnicy, Tarnowie, a także Nowym Jorku, Waszyngtonie, Londynie, Tokio, Hamburgu, Genewie, Pradze, Paryżu, Brukseli, Berlinie i Düsseldorfie.
W 2007 roku Andrzej Dudziński pełnił funkcję Przewodniczącego Jury konkursu Satyrykon. Rok później – zaproszony został do wykonania oprawy plastycznej Satyrykonu 2008, uzupełniając naszą kolekcję plakatów o kolejne dzieło, do którego Satyrykon zaprasza wybitnych twórców, jakim niewątpliwe był Andrzej Dudziński.
Otwarcie wystawy Dudi Pokrak & (w gorącej wodzie) Kąpany w Muzeum Miedzi w Legnicy. Satyrykon – czerwiec 2006