(25 lat) na sekundę

Światowo można było się tu poczuć, kiedy przez tydzień filmy z Legnicy wyświetlane były na Światowej Wystawie Expo 2000 w Hanowerze.

Idea powołania akademii przerodziła się w projekt autorski łączący w sobie formy twórcze i edukacyjne, tajemnicę tworzenia i radość jej poznawania, swoiste sakrum i profanum. Zapoczątkował on długa drogę w poszukiwaniu możliwości zapisywania czasu, ruchu i dźwięku, myśli, gestu i słowa.

Skupił on osoby w różnym wieku w myśl formuły b.o. (bez ograniczeń) jak określane były w kinach filmy dostępne dla wszystkich. Osoby o zróżnicowanej mentalności, różniące się upodobaniami, a jednak jednoczące się, chcące przebywać razem, wspólnie tworzyć. Była to na tyle atrakcyjna oferta, że zaproszenia rozsyłane były tylko na pierwszą edycję. Na kolejne uczestnicy zgłaszali się sami, a ilość ich rosła osiągając 121 osób na V jubileuszowej LAF.

Potem wprowadzona została akredytacja, ale frekwencja nadal była wysoka. Zainteresowani akademią byli nie tylko uczestnicy, ale zyskała ona sobie uznanie mediów. To one głosiły w kraju, że Legnica jest ostatnim miejscem, gdzie jeszcze kręci się filmy na taśmie 16 mm. Był to podstawowy format powstających tu filmów, ale realizowano je też na taśmie 8 mm i 35 mm. Na wystawie jedynie film „Pozwól mi spać” reprezentuje tę formę zapisu obrazu, ale na tyle reprezentatywnie, że w pełni ukazuje estetykę i możliwości narracji filmowej przy jej użyciu. Z biegiem czasu równolegle wchodził zapis na VHS, MDV, a obecnie na DVD. Niezmienne było jedno – przed kamerą efekt tworzony był ręcznie, co umożliwiło zachowanie jakichkolwiek śladów.