Znamy laureatów Szpil Satyrykonu 2017. Zostali nimi Robert Górski oraz Maciej Stuhr. Laureatów wyłoniła kapituła w składzie: Artur AndrusMagda CzapińskaTomasz OlbratowskiMirosław RatajczakGrzegorz Szczepaniak Ponieważ pierwszego z laureatów nominowało aż czterech członków kapituły losy tej Szpili zostały natychmiast – już na tym etapie prac – przesądzone. I choć wielu z czytających przekona zapewne najbardziej lapidarne uzasadnienie – za „Ucho Prezesa”. …
Lubię Satyrykon za radosną atmosferę, za to, co prezentuje, ale też za to, że pamięta o twórcach, którzy już odeszli. Ja więc lubię to wydarzenie tak w ogóle! – mówi Artur Andrus, który na Satyrykonie od lat pełni rozliczne obowiązki. Podobnie jak wiele razy w przeszłości poprowadzi więc ceremonię otwarcia jubileuszowego 40. Satyrykonu i oraz galę wręczenia nagród laureatom. Robi to …
6 czerwca to dzień, w którym dwa razy „na zawsze” opuszczał Polskę. Pierwszy raz w 1963 roku. Z daleka jeszcze bardziej fascynował, inspirował i uczył poczucia humoru kolejne pokolenia. Satyrykon 1981 fot. Staszek Celoch Wspomina Ewa Barciszewska:„W Mrożku zakochałam się na początku lat siedemdziesiątych ub. wieku. Najpierw w jego utworach scenicznych i opowiadaniach, potem także …
odpowiada Magda Wosik, laureatka Grand Prix Satyrykonu 2017 Czy spotkałaś kiedyś ekshibicjonistę? A mówiąc już poważnie, jakie sekrety niezręcznie dziś obnażać? Magda Wosik: Odpowiem tak: inspiracją dla mojego rysunku nie było takie spotkanie. Dzisiaj coraz mniej już tematów tabu, a te które jeszcze są aktualne zachowam dla siebie – to przecież potencjalne tematy rysunków;) Grand Prix …
Po co powstał Satyrykon? Na proste pytania, nie ma, oczywiście, jednej prostej odpowiedzi. Ale wśród kilku najważniejszych ta zawsze mieściła się bardzo wysoko: aby się wspólnie pośmiać i pobawić. Wbrew szarej rutynie codzienności, głupocie i chorobom biurokracji, płyciźnie kolejnych mód i wszelkim zakrętom historii… Idée fixe legniczan opuszczających zamki i klatki własnych domostw, zakłady pracy, …
Maciej Zembaty… 1980…1983…1990 Zaprzyjaźniony z Andrzejem Tomiałojciem Maciej Zembaty od początku lat 70. bywał w Legnicy dość często. W ramach Satyrykonu pojawił się trzy razy. W 1980, w 1983, a potem po dłuższej przerwie w 1990. Pierwszy raz się jawi dosyć tajemniczo. Apetyt na satyrykonowy kabareton zaczynano rozbudzać w legniczanach już w styczniu. Jednak choć zapowiadano …
Publiczność w Legnicy jest bardziej wymagająca Przeczytaj całość
O tegorocznych „Skłonnościach do ostrości” rozmawiamy z profesorem Dariuszem Vasiną Satyrykon: Jako Pracownia Rysunku Narracyjnego, jak sama nazwa wskazuje, macie zdaje się przede wszystkim „skłonności” do opowiadania? Czy zatem na tegorocznym Satyrykonie zamierzacie odegrać rolę Szeherezady, albo może, zważywszy, że wśród bohaterów wymyślonych przez waszych studentów jest np. Fauścik, Szeherezadki? Darek Vasina: Szeherezadka nie brzmi dobrze. …
wspomina Ewa Barciszewska Satyrykon w marcu 1981 był chyba najdłuższy, najdziwniejszy, najbardziej dramatyczny ze względu na kontekst i… najśmieszniejszy ze wszystkich. Dziwna i pełna niepokoju była przede wszystkim sytuacja w Polsce. Jej marcowa kulminacja nastąpiła w Bydgoszczy, gdzie podczas sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej milicja pobiła działaczy „Solidarności” z Janem Rulewskim. Tymczasem w Legnicy… Satyrykon 1981 …
rozmawiamy z Anną Pałosz, laureatką nagrody za najlepszy debiut studencki Satyrykonu 2017 Satyrykon: Czy wybrałaś katowicką uczelnię ze względu na jej tradycje w dziedzinie plakatu, czy też właśnie na uczelni zainteresowałaś się plakatem? Anna Pałosz: Plakat zawsze był mi bliski, a dokładniej środki, jakimi się posługuje (skrót myślowy, synteza). Pracownia projektowania plakatu była naturalnym wyborem. ASP …
wspomina Ewa Barciszewska Dzisiaj wszelkiej maści artystów zaprasza się za pośrednictwem ich agentów. W ubiegłym wieku wystarczał Andrzej Tomiałojć. Był w zasadzie stuprocentowo skuteczny, bo znał (z serdeczną wzajemnością) wszystkich artystów, a nielicznych wówczas na szołbiznesowym rynku agentów przewyższał terminami realizacji zamówienia i „ceną usług”, która zawierała się w kosztach jego etatu w Wojewódzkim Domu …
