rozmowa z Ryszardem Kają Satyrykon (Beata Adamek): Kilka lat temu pewna zakochana w Pana twórczości (co łączy ją z przynajmniej połową Polski) kobieta napisała, że Pan robi tylko plakaty wyśmienite, bardzo dobre i niezwykle rzadko jedynie dobre, złe się po prostu nie zdarzają. Pan sam swoje plakatowe początki określił jako “żałosne”. Czy są jednak wśród Pana prac takie, które …
autor: Ryszard Kaja Choć są właśnie tym, co w sposób najbardziej oczywisty kojarzy się z satyrą, nikt w historii Satyrykonu nie połączył ich w jeden, tak wyrazisty symbol! Banan w swej najbardziej pierwotnej slapstikowej, a zarazem jakże wspanialej graficznie wersji wkroczył na Satyrykon w 1981 wraz z Wojciechem Grzymałą. Błazeńską czapkę z podstawowym narzędziem pracy …
ptaszki. Towarzyszyły Cantatowi na plakatach często, ale na ogół w kontekście muzycznych działań człowieka. Nigdy w takiej masie i całej swej naturalnej krasie. Realne jak wróble w żywopłocie zanim na gałązkach pojawią się liście. Albo raczej jak szpaki, zważywszy że tak subtelnie nakrapiane. Albo jak ludowa wycinanka czy drzeworyt. Z wyrafinowanie zaburzoną symetrią i ukrytą pośród …
Już od wielu lat przyzwyczailiśmy się, że maj w Legnicy ma kolor srebra. W naszej Galerii Satyrykon, „wypożyczanej” na ten czas organizatorowi legnickiego festiwalu Srebro, Galerii Sztuki, to między innymi kolor srebra połączonego z bursztynem. Na planszach w pierwszej sali można więc zobaczyć co nowego (najnowszego) w Światowej Stolicy Bursztynu – Gdańsku. Wystawa nosi przewrotny …
Florian Doru Crihana „Zamek” Każde miasto ma swoje “okręty flagowe”. A gdyby tak połączyć je w jedno? W tę stronę zmierzały widokówki-składanki czy leporella. Ale ogólny kierunek to przecież nie to samo co prawdziwa hybryda. Jedno fantastyczne, cudowne i potworne ciało. Odwieczne marzenie i odwieczne ryzyko. Obecność Zamku w tym zestawie jest oczywista. Wiadomo, najstarsza …
Florian Doru Crihana „Przedstawienie się rozpoczyna” Podejrzewamy to od dzieciństwa, a ilość opisanych przez literaturę przypadków powinna dać pewność. Gdy tylko zapada zmrok, porzucają narzucone im przez twórców-tyranów role, schodzą z kolumn i ścian, by prowadzić własne życie. Nasi Piotr i Paweł czy Neptun również. No a zwłaszcza niektórzy mieszkańcy fasady Kamieniczki pod przepiórczym koszem… Od czasu, …
Czas się pożegnać z najdostojniejszym w całej historii Galerii Satyrykon towarzystwem. „Królowie” Katarzyny Boguckiej odchodzą, by cierpliwie czekać na swój dalszy żywot w formie książki. Na ścianach naszej galerii będą jeszcze tylko kilka godzin. Zanim zaś „Przygody królów polskich” ukażą się drukiem, na razie na pamiątkę pozostał nam folder. folder wystawy
Florian Doru Crihana „Neptun korzysta z tramwaju” Rytm przeszłości i rytm współczesności. Odczuwane przez każde kolejne pokolenie gwałtowne przyspieszenie biegu historii… Nigdzie chyba nie jest tak drastycznie dostrzegalne, jak w miejscu będącym ostoją tradycji i władzy. Gdy na początku XX wieku w Legnicy wprowadzano tramwaje, dowcipna kartka z Małym Rynkiem w tle dokumentowała to jako rodzaj …
Katarzyna Bogucka „Sale” Andrei Popov „Sale” Wprost idealny przykład do pokazania, jak różne przybywają na Satyrykon indywidualności. Bogucka jak zwykle w trzech kolorach (to już jej znak firmowy), tutaj stosownie intensywnych do ukazywanych emocji. Dynamika, bogactwo szczegółów i pozorny chaos, oczywiście precyzyjnie przemyślany. Postaci – spory przekrój społeczny i pokoleniowy, silnie zindywidualizowe, trochę jakby niewspółczesne. Po bokach …
Florian Doru Crihana „Restauracja Ratuszowa” Właściwie każdy przyzwoity Ratusz, nieważne – w Lipsku, Świdnicy, Toruniu, Wrocławiu, Monachium, Jaworze czy Wałbrzychu, miał Ratskeller. Ale chyba żadna nie wywołała aż tak spektakularnego zawrotu głowy. Trzeba było wyobraźni, wiedzy i wiadomości historycznej, wreszcie poczucia humoru Floriana Doru Crihany, by typowe dla takich miejsc piwniczne sklepienia skojarzyć z neobarokowymi przęsłami mostu …
