Niemal nie sposób dziś omawiać pracy i sukcesów jednego wspaniałego polskiego ilustratora (lub ilustratorki), by zarazem nie wspomnieć, że mamy ich wielu. To raczej zbiór indywidualności (jak niegdyś w tzw. polskiej szkole ilustracji) niż zwarta grupa, czasem można jednak zauważyć elementy wspólne – płaska plama, zabawa linią, nawiązania do estetyki lat 60. czy 50., tworzenie nie tylko ilustracji, ale też projektowanie całych, nietypowych książek…
Co na tym tle wyróżnia Monikę Hanulak? Może przede wszystkim to, że niełatwo poddaje się jakimkolwiek klasyfikacjom. Bliżej jej do nieco młodszej Agaty Dudek czy jednak do broniącej honoru polskiej książki w czasach nieco gorszych Grażki Lange? Gdy już zauważamy np. jej upodobanie do pewnego sposobu pracy, wzorca stylistycznego lub kolorów, zaskakuje czymś zupełnie innym.
Wydaje się, że należy do tego typu artystów, którzy nad własną indywidualność i rozpoznawalny bezbłędnie na pierwszy rzut oka styl przedkładają indywidualność konkretnej książki, projektu, a nawet pojedynczego wiersza. Wystawa w Galerii Satyrykon prezentująca na ścianach trzy jakże odmienne przykłady, ale też sporo książek w gablotach pozwala zdać sobie z sprawę z tej różnorodności i wybierać.
Dopiero na drugi rzut oka, nienachalnie ujawnia się zarazem spójność tej wizji świata, dynamicznej, niejednoznacznej i konsekwentnej w ukazywaniu płynności rozmaitych granic. Między człowiekiem i zwierzęciem, dzieckiem i dorosłym, kulturowymi rolami płci, kartką książki i tym, co znajduje się poza nią, o granicy między tym co śmieszne i straszne już nawet nie wspominając…
Przypominamy, finisaż i okazja do spotkania z artystką 20 lutego (w piątek). Początek o 18.00. Zapraszamy.
Galeria Satyrykon, Legnica, Rynek 36
Monika Hanulak „Gdzie jest trzeci miś”
6.01.2015 – 23.02.2015, godz.11.00-18.00
Finisaż 20.02.2015, godz.18.00
o wystawie pisaliśmy już wcześniej: http://satyrykon.pl/gdzie-jest-trzeci-mis/
linki
http://wytwornia.com/index.php/s/wyniki/k/autor/id/5
http://literobrazki.pl/portfolio-item/monika-hanulak/
A tych prac, będących fragmentem większej całości, nie zobaczymy jeszcze na wystawie:
